رشته ام علافی است

جیب هایم خالیست

دوستانم همه از دم ناباب

و خدایی که مرا کرده جواب

اهل دانشگاهم

قبله ام استاد است

جانمازم نمره

خوب میفهمم سهم آینده من بی کاریست

من نمیدانم که چرا میگویند

مرد تاجر خوب است

و مهندس بیکار

و چرا در وسط سفره ما مدرک نیست

چشم ها را باید شست

جور دیگر بایددید

باید از آدم تنها ترسید

از قیمت دانش نالید

و به انها فهماند

که من اینجا فهم را فهماندم

دانشجویان روزتان مبارک

      هر زمان کاهنگ کوچ و ارحیل          میرسد بر جان   نباشد     بی دلیل  

یعنی ای خوابیده تا کی بی خبر           باشی از احوال   هستی بی اثر

از کجایی وز چه اینجایی کنون          وز چه حیرانی در این   دشت  جنون

نکته ها گفتند از پروانه ها             شمع و شاهد وز پی اش   افسانه ها

هر که از معنا اشاراتی شنید           واندم  او  را صوت    بیداری    رسید

نکته ای هم من بگویم ای رفیق         نی ریاضت    خواهد و ذوقی  دقیق

وقت تنگ است ای برادر گوش کن         جام بیداری ز ساقی    نوش کن

نیست مهلت عاقبت اندیش باش         توشه ره باید به فکر خویش   باش

در شب دیجور تر خواب کن                 روحت    از فرزانگی  سیراب  کن

چرخ زن با گردش گردون سپهر           تا رسی    بر اوج   دریا گون   مهر

پس وضو با اشک در محراب کن         جام جان مست از شراب  ناب  کن

مست بودن معرفت افزودن است         در طریق عشق   ره پیمودن است

جلوه ی حق شور بر پا میکند           یک   تجلی   کار   عیسی     میکند

نور ادراکی اگر خواهی بسوز               آتشی   اندر  نهانت    بر     فروز

در شب تیره فغان آغاز کن               رو به   سوی   پاک  بی  انباز   کن

توبه کن بر روح کل کائنات              شاید از    مهرش     نماید     التفات

..............................................................

گر سحر گاهی عنایت شد پدید          پیک الهامی  سرانجامت     رسید

پاسخت را ای شکیبا داده است          در گهش را سوی تو بگشاده است

جسمت از غیر خدا خالی شود                  پس نصیب تو سبکبالی شود

پیر تو خضر درونت میشود                      شافع  تو عشقو خونت میشود

آتشت میافتد از پا تا به سر                     میکند   آه سحر    گاهی   اثر

این زمان گویی دگر من نیستم             من نیم من پس خدا یا  کیستم

دیگر اینک در خودت فانی شدی             مست در حالات عرفانی  شدی

طعم مستی را در اینجا میکشی          نعره ای در حال مستی  میکشی

آسمان میلرزد از صوت دلت                     میگشاید صد گره از  مشکلت

مشکل تو دوریت از اصل بو د                     در ضمیرت روزگار  وصل  بود

جلوه ی جانان هویدا میشود                   اشتیاقت چون مسیحا   میشود

واژه ی الفت دگرگون میشود            چون شقایق سینه پر خون   میشود

پر پاکی چون به به دریا میرسد                   بال عشقت    تا ثریا میرسد

..............................................................

جمله را در نام او کن جستجو               تا شوی مست از  شراب نا "هو"

دفتر عشق "محمد" باز کن                        از کتابش درس حق آغاز کن

یا "علی" گو با غمش همساز شو           با سکوت نیمه شب همراز شو

دست زن بر دامن والای عشق         خوشه چین از دامن"زهرا"ی  عشق

پس توکل کن به صبر "مجتبی"                  تا رسی بر رحمت بی  منتها

کربلایی شو"حسینی"کیش باش            پاک باز جان و پاک اندیش  باش

او خدا را عاشق و مستانه دید                عشق بازی همچو او نامد پدید

با خدای خویش شرح راز کرد                 حرف دل رل را اینچنین آغاز کرد

کیستی یا رب که از جان خوشتری      کاین چنینت کشته ام من مشتری

..............................................................................

گر تو را عشق "حسین" آمد پدید                 اقتدا کن بر مرام آن  شهید

نی مگر راه حسین راه خداست           نی مگر ذکر حسین قالو   بلاست

گریه بر تنهاییش آخر چه سود             گر به دریا قطره ای نتوان   فزو د    

................................................................

هر که شد در دام عشق حق اسیر           کی بود در بند زخم و تیغ و تیر

مست عشق وصل جانان است حسین       مرزبان حد ایمانست   حسین

این که آیین شریعت پر بهاست        جون که "فرزند حسینش" مقتداست

.....................................................................

باز می گفتم هلا ساقی کجاست       آنکه عشق از او بود باقی کجاست

"بوفضائل"ساقی عشاق مست      شرح عشقش خامه راخواهد شکست

........................................................................

از هواهای دلت پرهیز کن                       جام عشقت را ز می لبریز کن

بی توسل مهر ورزی مشکل است        بی توکل پای معنی در گل است

خواهی ار وارد به شهر دل شوی            در صف عشاق صاحبدل  شوی

نیست کاری سهل کارستان بود              گر بود رازی بر "مستان"     بود

نکته ی آخر بگویم بی ریا                     جرعه ای نوش از سبوی   کربلا

              گر دلت را با صفا دادی جلا                   میشود آنگه حقیقت     بر ملا

                         طعم مستی را در اینجا میکشی        نعره ای در حال مستی میکشی  

دانلود صدای شاعر و نی استاد معین نجف آبادی